“In 2016 kreeg ik het non-Hodgkinlymfoom, waar ik heel veel behandelingen voor heb gekregen, zowel chemo als bestraling. Ik werkte in de jeugdhulpverlening en wilde na mijn derde chemo al weer aan het werk, maar mijn collega’s raadden het mij af. Ik ben altijd een doorzetter geweest, ik ben niet van het opgeven. Toch merkte ik tijdens mijn re-integratie zelf ook dat mijn energie niet meer is wat het was, dat ik er niet meer 100 procent in kan staan. Desondanks had ik veel moeite om mijn werk als jeugdhulpverlener los te laten.
Toen ik twee jaar geleden een stilgeboorte kreeg, hebben we een beeldje laten maken van onze handen en die van onze zoon Dan. Ik dacht: wow, dit is gaaf, man. Waarom ga ik dit niet als werk doen? Ik heb toen een opleiding gevolgd en ik werd er steeds enthousiaster over. Ik dacht: ik ga gewoon de diepte in, ik ga het gewoon doen!
Nu maak ik beelden van lichaamsdelen van mensen. Het kan gaan om een zwangere buik, een gezicht, een torso, babyvoetjes, maar voornamelijk krijg ik klanten die het hebben over handen. Je houdt je geliefde vast met je handen, je vriendinnen knuffel je met je handen, handen zijn best wel belangrijk, elke hand vertelt ook iets anders. Dat maakt ieder beeld uniek.
Ik zou het heel fijn vinden als ik het UWV gedag kan zeggen en hier mijn eigen centen in kan verdienen. Verder wil ik een coole plek, een atelier waar mensen binnen kunnen stappen, rond kunnen kijken en inspiratie opdoen. Dat betekent uitbreiding en dus ook meer inkomsten.
Tegelijkertijd moet ik goed mijn grenzen aangeven en op tijd stoppen, hierover ben ik met mijn coach Micha aan het stoeien. Mijn tip aan andere ondernemers zou dan ook zijn: stapje voor stapje, probeer jezelf niet te hoge eisen te stellen. Dat zeg ik omdat ik dat ook tegen mezelf moet blijven zeggen. Pas ermee op, want je bent zo weer ziek, een burn-out ligt altijd een beetje op de loer.
Ik ben trots op het feit dat mijn beelden steeds mooier eruit komen, dat scheelt voor mij bewerkingstijd. Bij het zien van het resultaat worden er vaak tranen gelaten, van verdriet maar ook van geluk en dankbaarheid. Dat geeft mij voldoening natuurlijk, daar doe je het voor. Laatst belde een uitvaartondernemer die zei: het was zó goed vorige week, ik had jou nog in gedachten. Dan kan ik daar trots op zijn, dat ik toch iets heb afgeleverd waarvan mensen zeggen: die Jennifer, die moet je onthouden.”
Het verhaal van Jennifer Heinze uit Heerhugowaard
www.memorybodycasting.nl
Meer lezen over aanpak “kanker”.