Op mijn 18e heb ik mijn eerste tatoeage laten zetten. Ik weet nog goed hoe ik me toen voelde en als ik naar die tatoeage kijk, krijg ik die beleving weer terug. Dat was zo gaaf, zo fantastisch, ik voelde me een meter groter en breder toen ik de shop uitliep. Dat gevoel is wat ik anderen ook wil geven. Het is niet alleen een stukje kunst dat je aan iemand anders geeft, het heeft ook iets therapeutisch. Er zit bijna altijd een verhaal achter. Ook zie ik bij mensen de emotionele lading wanneer ze hun persoonlijke grenzen een beetje stretchen door zoiets te doen met hun lijf. Super cool. Ik mag creatief zijn en therapeutisch te werk gaan, mensen gaan altijd met een grote glimlach hier vandaan. Dat is de mooiste taak die je maar kunt hebben.
Je voelt een immense druk als je tatoeëert. Als ik weet dat ik een groot project heb, plan ik er ook niks achteraan. Ik wil heel bewust bezig zijn met het tatoeëren. Ik heb ook nergens een klok hangen, daar wil ik absoluut niet mee bezig zijn. Het gaat om het project, het resultaat, de kunst.
Toen ik voorheen werkte als ontwerper voor een bedrijf in winkel- en projectinrichting werd ik gaandeweg steeds meer een manusje van alles en ontwierp ik steeds minder. Daar raakte ik overspannen van, en op advies van de huisarts heb ik rust genomen en ben ik dingen gaan doen waar ik energie van krijg. Ik besloot in de weekenden te gaan tatoeëren op therapeutische basis, en ik heb zodoende in veel shops mogen werken. Toen de laatste shop waar ik werkte plotseling failliet ging, wist ik het: met mijn kennis en ervaring kan ik dit beter. Een maand na het failliet gaan van de zaak waar ik werkte besloot ik voor mijzelf te beginnen.
Via het UWV ben ik in contact gekomen met Startwijzer. Mijn coach Nathalie Lantman heeft mij heel goed ondersteund in het schrijven van een ondernemersplan, dit had ik nog nooit eerder gedaan. Daarnaast gaf ze mij af en toe een schop onder de kont als ik uitstelgedrag vertoonde. We hebben samen verschillende manieren bekeken om aan financiering te komen, uiteindelijk heb ik een BBZ-uitkering ontvangen van de gemeente.
Ik hoop dat ik ooit als ondernemer niet meer afhankelijk hoef te zijn van de BBZ-uitkering. Daarnaast wil ik uiteindelijk met meerdere artiesten tattoos zetten, zodat ik eventueel een stapje terug kan doen in de week en meer tijd kan doorbrengen met mijn twee kinderen. De afgelopen maand heb ik mijzelf voor het eerst salaris kunnen geven! Daarmee kan ik zwart-op-wit zeggen dat het goed gaat met mijn onderneming, al merkte ik al langer dat klanten mij weten te vinden en ook terugkomen.
Ik ben er trots op dat ik dit allemaal bereikt heb, als eerste ondernemer in mijn familie. Er zijn best wel wat obstakels geweest en ik ben er trots op dat ik door heb gezet en mij niet heb laten tegenhouden door angsten van familie en het coronavirus dat het moeilijk maakte financiering te krijgen en klanten te werven. Ik heb aan het begin veel mensen moeten overtuigen van de stap om voor mijzelf te beginnen. Inmiddels heeft mijn familie er volledig vertrouwen in dat het goed gaat komen en zijn ze er misschien nog wel trotser op dan dat ik ben.
Als je echt voelt dat dit het enige is dat je gelukkig gaat maken, dan moet je ervoor gaan. Je moet er wel kneiterhard voor werken. Maar als je eenmaal voor iets hebt gekozen dat jouw ogen doet stralen, dan voelt het niet als kneiterhard werken. Dan gaat het als vanzelf en dan wil je het ook doen. Als je merkt dat je in die flow zit, ga dan door, vecht voor wat je gelooft en het komt allemaal naar je terug.
Het verhaal van Nathalie Zelvelder uit Burgerbrug | www.wonderink.nl | @wonderink_tattoo_schoorl | Wonderink op Facebook | gecoacht door Nathalie Lantman