Marian van Emmerik, nu 55 jaar, werkte meer dan tien jaar in het Spaarne Ziekenhuis. Ze begon in de schoonmaak toen haar kinderen nog jong waren, omdat dit goed paste bij haar leven destijds. Het werk bood haar de flexibiliteit die ze nodig had. Maar na jaren van fysieke belasting, vooral van haar schouders, kreeg Marian artrose en kon ze haar werk niet meer doen. Uiteindelijk vond ze een nieuwe functie in het ziekenhuis, bij de receptie.
Daar werkte ze twaalf jaar met veel plezier, als het vertrouwde gezicht dat patiënten en bezoekers wegwijs maakte. Toch ging haar gezondheid verder achteruit. Marian werd gediagnosticeerd met de ziekte van Kahler en fibromyalgie, een chronische aandoening die wijdverspreide pijn veroorzaakt. De fysieke eisen van haar werk werden te zwaar, waardoor ze afscheid moest nemen van de baan die haar zoveel vreugde had gebracht.
Op zoek naar een nieuwe richting in haar leven verhuisde Marian naar België, maar kon daar haar draai niet vinden. Toen ze na een half jaar terugkeerde naar Nederland, kwam ze bij het UWV terecht. Marian had er eerst een hard hoofd in. Kon ze haar capaciteiten en ervaring nog wel inzetten? Ze voelde ook de druk om snel weer aan het werk te gaan, terwijl ze met lichamelijke klachten worstelde. Gelukkig kreeg ze de kans om een re-integratietraject te gaan volgen om uit te zoeken wat ze nog kon.
Met coach Anouk voelde Marian direct een klik. Anouk bood Marian een ander perspectief en liet haar inzien dat vrijwilligerswerk een waardevolle en haalbare optie kon zijn, ondanks de fysieke beperkingen. Zo ontdekte Marian dat er mogelijkheden zijn om flexibel te werken, waarbij ze zelf haar tijd kan indelen en daarnaast van toegevoegde waarde kan zijn.
Mede dankzij de aanmoediging van Anouk ging Marian eindelijk doen wat ze al jaren wilde: werken als chauffeur voor de dierenambulance. Marian rijdt nu vol trots op de dierenambulance, waar ze met passie dieren helpt, zonder de druk van vaste werktijden. Drie middagen per week zet ze zich in voor dieren in nood, waarbij haar liefde voor dieren duidelijk naar voren komt.
“Als ik iets kan doen, dan wil ik het voor de dieren doen.”
Omdat haar lichaam tijd nodig heeft om op te starten en ze vaak pijn heeft, is het voor Marian belangrijk om haar werk en ontspanning in balans te houden. In het traject met Anouk was hier ook aandacht voor. De flexibiliteit van het werk bij de dierenambulance geeft Marian de ruimte om zich in te zetten zonder zichzelf voorbij te lopen. En bovenal vindt ze hier de waardering die ze zocht: “Bij de dierenambulance word je gezien en gewaardeerd. Dat maakt het allemaal de moeite waard.”
“Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder deze adrenaline en passie.”
Marian ervaart een ware adrenalinekick als ze op de ambulance zit. Het gevoel van urgentie wanneer ze naar een noodoproep rijdt, geeft haar een ongekende energie. Volgens Marian is er niets spannender dan het moment dat je snel moet handelen om een dier in nood te redden. Marian is vastbesloten om dit belangrijke werk nog lang te blijven doen.
Marian van Emmerik | Vrijwilliger bij de dierenambulance | Gecoacht door Anouk Netten