In het verleden reisde ik veel naar Peru en Bolivia voor mijn werk, de productie van handgebreide alpaca truien lag daar. Ik woonde toen in New York en ik dacht ‘als ik ooit iets ga beginnen dan is het met alpaca’s, want dat is zo onbekend’. Jaren later is bij Startwijzer het idee ontstaan om handgemaakte jasjes te laten maken in Peru. Helaas is dit niet van de grond gekomen want de afstand en taal vormden een barrière. Continu heen en weer moeten vliegen paste niet bij mij en mijn idee. Het leek mij veel mooier dit in Nederland te kunnen doen, zo was ik er direct bij.
Ik wilde graag werken met vrouwen die er baat bij hadden om bij mij te werken. Op het moment dat ik hier over nadacht was er een vluchtelingencrisis in Nederland en kwam ik al snel uit bij deze groep. Helaas bleek ook nu, na het te hebben geprobeerd, dat het niet werkte. Ik was ervan uitgegaan dat alle vrouwen, net als in Peru, konden borduren. Het tegenovergestelde bleek waar, de meeste vrouwen hadden nog nooit een naald vastgehouden! Zo werd mijn product veel te duur. Ook viel het mij tegen dat de Nederlandse regering meteen dacht dat deze vrouwen nu geïntegreerd waren nu zij eenmaal werk hadden. Dit terwijl zij nog een vreemde taal moeten leren en moeten aarden. Het bleek een zorgtraject. Daarom is het omgezet van een betaalde baan voor deze vrouwen naar een integratieproject.
Met mijn coach Cor Freeke heb ik toen een bedrijfsplan geschreven. Zo kon ik starten. Een eenmanszaak werkt alleen wanneer je druk op de ketel houdt om winst te behalen. Dit werkte daarom niet voor ons. Zo is mijn onderneming een stichting geworden, met ANBI-status. Hiermee kregen wij rust en werd borduren niet meer het doel maar een middel. Er is een vertrouwensband, er wordt geleerd en iedereen is bezig. Niet iedere deelnemer heeft ervaring met borduren maar we omarmen de schoonheid van de imperfectie. Het zegt iets over de persoon, waar zij vandaan komt en hoe zij is.
Ik hou van creativiteit. Ik vind het een ongelooflijke bron van energie die veel te weinig benut wordt. We leven al in een digitale maatschappij. Soms denk ik ‘waar is het gevoel? Waar is het maakproces?’ Wanneer je iets gecreëerd hebt kun je terugkijken, het is tastbaar. Ik hou ook van verschillende culturen, dit is voor mij een drijfveer. Om ze te ontdekken kun je op wereldreis gaan, je kunt ze echter ook om je tafel hebben. Ik vind het belangrijk om iets te betekenen voor deze vrouwen, het borduuratelier zorgt voor een mooie, laagdrempelige manier om zichzelf te ontwikkelen.
We zijn goed op weg, About a Jacket wordt steeds bekender en we kunnen steeds meer invloed en impact hebben op het leven van vrouwen. Hopelijk ontstaan er zo meer plekken in Nederland waar geborduurd kan worden. Het valt ook niet te plannen, een onderneming. Het is een avontuur: je gooit een lijntje uit en ziet uiteindelijk wel waar het schip strandt.
Het afgelopen jaar was een heel goed jaar. We hebben door de publiciteit heel veel donaties ontvangen en we hebben ook subsidies gekregen. Ik vind het heel waanzinnig dat dit is gelukt. We hebben leuke projecten gedaan. Daarvan doen wij er nu drie per jaar. Rond internationale vrouwendag, wereld vluchtelingen dag en de vredesweek. Voor internationale vrouwendag kiezen wij een vrouw uit die een prominente rol speelt in de maatschappij, om een speciaal voor haar geborduurd jasje te maken. Het balletje is gaan rollen en rolt steeds verder. Dat is ook waarom ik ben gaan ondernemen, om al mijn ideeën te ontwikkelen.
Als advies wil ik startende ondernemers dan ook meegeven: geef nooit op. Ook al is het nog zo moeilijk, ook al heb je nog zoveel tegenslag en denk je: ik hou ermee op, het baat niet. Ga door, ga door. Tijden gaan keren. En als de tijd goed is heb jij het fundament gelegd en kun jij doorpakken. Want om te weten waar je naar toe gaat, moet je eerst weten wie je bent.