“Ik roep al vanaf mijn 19e dat ik iets met mensen wil doen op een boerderij, maar ik wist nooit goed wat precies. Het idee kwam toen ik een aantal jaar geleden uitviel met psychische problematiek en mijn baan kwijtraakte. Ik merkte bij mijzelf en anderen om mij heen dat je daarna in een soort van gat valt, dan ga je zitten malen en daar word je niet beter van. Tegelijkertijd werd ik blijer als ik iets met mijn handen deed.
Omdat ik de moestuintjes van de Albert Heijn thuis allemaal niet meer kwijt kon, besloot ik zelf een stukje moestuin te huren. In die moestuin was ik lekker met mijn handen bezig, waardoor ik beter thuiskwam dan wanneer ik vertrok. Ik had hetzelfde gevoel als ik in de keuken bezig was. Om daar meer van te weten ben ik een koksopleiding gaan volgen. Ik merkte dat ook het creatief bezig zijn ervoor zorgt dat je uit je hoofd komt. Doordat ik dat zelf zo ervaren heb, gun ik dat anderen mensen ook. Daarnaast ben ik ook erg begaan met de klimaatcrisis, dat raakt mij gewoon.
Als ik dit alles kan combineren en mensen daar blij van kan maken, dan heb ik gevonden wat ik wil doen in dit leven. Uit dat idee is mijn ecologische zorgboerderij Lovestock in Aarle-Rixtel voortgekomen. Hier kunnen mensen met kopzorgen op allerlei manieren aan de slag. Je kan meehelpen in de moestuin, koken met de producten die we zelf planten of op een duurzame manier creatief bezig zijn. Voor de deelnemers maakt het vaak niet eens uit wat we gaan doen, het gaat erom dat ze naar een plek kunnen waar ze gehoord worden. Dat ze bezig kunnen zijn. Ook al staat het onkruid tot je navel en ga je dat samen weghalen. Het geeft ruimte om te praten of juist even niets hoeven zeggen. Het gehoord worden en het verhaal kwijt kunnen vinden ze soms nog prettiger dan therapie.
Mijn droom is om een eigen locatie te hebben waarin de groepen creatief bezig zijn, koken en buiten aan de slag naast elkaar bezig kunnen zijn. Ik wil graag met mensen samenwerken die zelf psychische klachten hebben gehad en door hun persoonlijke ervaring de deelnemers kunnen begeleiden.
Ik ben trots dat ik ben waar ik nu ben. Het is een werk van lange adem, nog een keer proberen en niet bij de pakken neer gaan zitten. Rond deze tijd vorig jaar heb ik mij ingeschreven bij de KVK en nu een jaar later ben ik op een plek, heb ik cliënten en is er een indicatie. Over een heel jaar heen is er best wel veel gebeurd en dat was niet gebeurd als ik het had opgegeven. Dus als je iets wil, ga er dan gewoon voor of ga het in ieder geval onderzoeken en laat je vooral niet bij een kleine tegenslag uit het veld slaan. Bekijk het over de lange lijn en als je dan een stapje vooruit gaat, blijf dan doorgaan.”