“Ik heb 18 jaar in het onderwijs gezeten, ik gaf techniekles. Ik ben daar weggegaan omdat ik gewoon op was. Dat resulteerde in thuis zitten, een paar maanden werken en dan wéér thuis zitten. Ik was er al een keer eerder uitgeraakt en nu dacht ik: het is klaar. Ik wist al vrij snel dat ik voor mijzelf wilde beginnen en iets met hout wilde doen. Mijn toenmalige coach raadde het mij af, hij zei dat houtbewerking een hobby was en dat ik gewoon een baan moest zoeken.
Toen ik mijn huis kocht, 18 jaar geleden, kon ik nog niets met hout. Als ik ernaar keek had ik al een splinter in mijn vinger. Ik heb toen mijn eerste kastje gemaakt, en een paar jaar later mijn hele zolder ingetimmerd. Zo geraakte ik spelenderwijs steeds meer richting het houtbewerken. Na drie cursussen te hebben gevolgd in houtsnijden bij een atelier in Enkhuizen, heb ik gevraagd of ik er stage kon lopen. Dat is waar ik het vak heb geleerd. Tijdens mijn stage heb ik het wapen van Westfriesland gerestaureerd voor het Westfries museum. Vervolgens ben ik bij Startwijzer terecht gekomen voor de begeleiding naar zelfstandig ondernemerschap.
Ik doe het liefst restauratie. Voorbeelden van dingen die ik heb gerestaureerd zijn uurwerken, Amsterdamse schoollampen en onlangs een miniatuurtafel met zilveren voetjes voor in een poppenhuis. Ik ben er trots op dat ik doe wat ik wil, dat ik het leuk vind wat ik doe. Ik ben ook trots op de dingen die ik maak, dat mensen blij zijn met mijn product. Ik denk dat dat heel belangrijk is. Mijn klanten komen nu vooral via vrienden en kennissen bij mij terecht. Mijn broer heeft bijvoorbeeld een antiekwinkel en verwijst klanten vaak naar mij.
Het risico van ondernemen is het ritme, dat is wel een dingetje. Als je thuiswerkt en je kinderen vanwege de coronamaatregelen ook thuis zitten, dan ben je heel snel met andere dingen bezig dan met je werk. Regelmaat moet je zelf maken, en dat vind ik lastig. Tegelijkertijd ben ik sinds ik van werk ben veranderd niet meer gespannen. Ik ben milder, rustiger, naar anderen toe. Een belangrijke zin die ik geleerd heb is: de meeste dingen die in je hoofd afspelen, zijn niet waar. Je bent je altijd dingen aan het bedenken, over hoe situaties kunnen lopen, maar meestal is het niet waar.
Ik dacht eerst dat ik mijn baan moest houden vanwege het geld, want als onderwijzer verdien je best lekker. Je maakt niet zomaar zo’n stap natuurlijk. Er zijn nog steeds mensen die het niet begrijpen, die zeggen: je werkte bij de overheid, je had zekerheid, je had een pensioen, wil je dat allemaal opgeven? Achteraf blijkt dat het minst belangrijke te zijn, het geld. Dat je plezier hebt in je werk, dat is onbetaalbaar. Dat weet je echter pas als je die stap gezet hebt, dan kom je erachter dat je met minder inkomen ook prima leven kan, dat dat helemaal geen probleem is.”
Het verhaal van Klaas-Bert Mazereeuw uit ’s Gravenmoer
www.ateliermazereeuw.nl